Marianne Zwagerman | Bnr

'Kunnen ze niks anders verzinnen dan de derde herhaling van een documentaire over Mercury?' mopperde ik op tweede kerstdag. Het bleek een hagelnieuwe docu op NPO3, die vooral ging over de epidemie waarin de Queen-zanger sneuvelde. Ik ben oud genoeg om me de wereldwijde opkomst van aids te herinneren, maar werd toch diep geraakt door de parallellen die Freddie Mercury The Final Act onuitgesproken trekt met de corona-crisis. Er zijn veel overeenkomsten: beide ziektes ontstonden omdat virussen van dieren op mensen oversprongen, de paniek was aanvankelijk groot, mensen werden bang voor elkaar en gingen elkaar naar het leven staan aangevuurd door media en politici. Een van de overlevenden in de docu, die zijn partner verloor aan de ziekte, trof destijds een grote witte pijl op zijn flatgebouw aan, met de waarschuwing dat er achter zijn deur aids-homo's woonden. Conservatieve geesten zien de ziekte als een straf voor losbandig leven. Thierry Baudet zei laatst dat aids in principe niet bestaat voor blanke hetero’s.